درگذشت رابرت رفورد، هنرپیشه‌ استثنائی هالیوود

رابرت ردفورد، هنرپیشه نامدار آمریکایی، در ۸۹ سالگی درگذشت.

به گزارش « تجارت آسیا» او در بیش از ۵۰ فیلم هالیوودی بازی کرد، یک جایزه اسکار برای کارگردانی دریافت کرد و با تأسیس جشنواره سالانه فیلم ساندنس برای نمایش آثار فیلم‌سازان مستقل، یکی از مهم‌ترین حامیان این گونه فیلم‌ها شد.

سیدنی برگر، مدیر روابط عمومی این هنرپیشه و کارگردان نامدار گفت که او «در ساندس در کوهستان‌های یوتا، در محلی که عاشقش بود و در جمع عزیزانش» درگذشت.

آقای ردفورد یکی از چهره‌های نمادین هالیوود بود که سابقه بازی در فیلم‌هایی مانند بوچ کاسیدی و ساندنس کید (در ایران مردان حادثه‌جو)، نیش و همه مردان رئیس‌جمهور را داشت.

او که در لس‌آنجلس متولد شد کار هنری را در صحنه تئاتر در اواخر دهه ۱۹۵۰ شروع کرد و در دهه ۱۹۶۰ در مجموعه‌های تلویزیونی حاضر شد. نخستین حضور او درسینما با فیلم شکار جنگی (۱۹۶۲) بود.

آقای ردفورد برای فیلم نیش (۱۹۷۳) نامزد دریافت اسکار بهترین بازیکن نقش اول مرد شد. او در سال ۱۹۸۰ اولین فیلمش، مردم معمولی، چهار جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی شد.

او در سال ۲۰۰۲ اسکار افتخاری دستاورد یک عمر را گرفت.

رابرت ردفورد همچنین موسس جشنواره فیلم ساندنس در یوتا است که به عنوان جشنواره‌ای برای معرفی و شناسایی فیلم‌های مستقل شناخته می‌شود.

چهره‌ زیبای هالیوود: تکه‌ای از کوه راشمور با جین سنگ‌شور

موفقیت به رابرت ردفورد امکان می‌داد که پروژه‌هایش را با وسواس بیشتری انتخاب کند و کارنامه‌ای قابل قبول بسازد. او همچنین در زمینه مسائل زیست‌محیطی و حقوق بومیان آمریکا فعالیت می‌کرد.

ظاهر جذاب و کاملاً آمریکایی‌اش چیزی نبود که بتوان نادیده گرفت. ردفورد یک بار این‌گونه توصیف شد: «تکه‌ای از کوه راشمور که با شلوار جین سنگ‌شور ترکیب شده است.»

منتقد دیگری درباره‌اش گفت: «بدنش وقاری سیال و درخششی درونی داشت که گاهی اوقات انگار از درون روشن شده بود.»

در مجموع اما رابرت ردفورد معتقد بود که زیبایی‌اش در مسیر شغلی او بیشتر یک مانع بوده تا مزیت. او گفته بود که «کارما» به خاطر ظاهر زیبایش، زندگی خانوادگی او را با مصیبت‌هایی روبرو کرده تا مجازاتش کند.

دستگیر شدن با جواهرات مسروقه

چارلز رابرت ردفورد جونیور در ۱۸ اوت ۱۹۳۶ در سانتا مونیکا کالیفرنیا به دنیا آمد. او پسر یک شیرفروش بود که بعدها حسابدار شرکت نفتی استاندارد اویل شد.

در دوران مدرسه، به یک باند خیابانی پیوست و به دلیل «قرض گرفتن خودرویی که جواهرات مسروقه در صندوق عقبش بود» دستگیر شد.

به خاطر مهارتش در بیسبال، بورسیه دانشگاه کلرادو را گرفت اما پس از ۱۸ ماه به دلیل مستی اخراج شد؛ همزمان با درگذشت مادرش در ۴۰ سالگی.

غم از دست دادن مادر موجب سرگردانی‌اش شد و مدتی بعد در میادین نفتی کالیفرنیا کار پیدا کرد، سپس به پاریس و فلورانس سفر کرد و در آنجا به تحصیل هنر پرداخت. اقامت او در اروپا باعث شد تا با دیدگاهی تازه به آمریکا نگاه کند. او بعدها گفت: «شروع کردم به اینکه کشورم را از زاویه‌ای دیگر نگاه کنم.»

پس از بازگشت به خانه، با آرزوی طراحی تئاتر در آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا ثبت‌نام کرد اما به‌سرعت به بازیگری روی آورد.

مانند بسیاری از بازیگران در اواخر دهه ۱۹۵۰ در نیویورک، او چندین نقش کوچک در تئاتر و تلویزیون به دست آورد، از جمله نقش‌هایی در سریال‌های محبوب مانند «تسخیرناپذیران»، «پری میسون» و «دکتر کیلدر.»

حضور در سینما

اولین حضورش در سینما در سال ۱۹۶۰ بود با نقشی کوچک در فیلم «داستان بلند» که در آن با جین فوندا همبازی شد.

این شروعی ناموفق بود، فیلم شکست خورد و مجله تایم نوشت: «هیچ‌چیز نمی‌تواند این فیلم را نجات دهد.»

با این حال، این همکاری سرآغاز دوستی‌ طولانی‌ او با جین فوندا بود، کسی که بعدها اعتراف کرد به دنبال هر بار همکاری عاشقش می‌شده است.

اولین موفقیت بزرگ ردفورد روی صحنه، ایفای نقش «پل براتر»، وکیل خودنمای نمایشنامه کمدی-عاشقانه «پابرهنه در پارک» اثر نیل سایمون بود. او همین نقش را در نسخه سینمایی در سال ۱۹۶۷، در کنار فوندا تکرار کرد.

در سال ۱۹۶۵، برای بازی در فیلم «درون دیزی کلاور» با ناتالی وود، جایزه گلدن گلوب «امیدبخش‌ترین چهره جدید» را به دست آورد.

اما نقش «بنجامین برادوک» در فیلم «فارغ‌التحصیل» به او نرسید؛ زیرا مایک نیکولز، کارگردان، احساس می‌کرد که او بیش از حد خوش‌چهره است. همین موضوع باعث شد ردفورد به کلیشه‌ای شدن به خاطر ظاهرش محتاط شود.

بوچ کاسیدی و ساندنس کید همراه با پل نیومن

شهرت جهانی رابرت ردفورد در سال ۱۹۶۹ با بازی در فیلم «بوچ کسیدی و ساندنس کید» در کنار پل نیومن آغاز شد. با وجود تردیدهای اولیه استودیو، اصرار نیومن باعث شد که ردفورد این نقش را به دست آورد و این دو یکی از نمادین‌ترین زوج‌های هالیوود شدند. این دوستی تا پایان عمر نیومن ادامه داشت.

آن‌ها در سال ۱۹۷۳ دوباره در فیلم «نیش» همبازی شدند که موفقیت بزرگی کسب کرد و هفت جایزه اسکار از جمله جایزه بهترین فیلم را برد. ردفورد برای این فیلم نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد شد هرچند این جایزه را به دست نیاورد. او بعدها به عنوان کارگردان، یک اسکار برد و در سال ۲۰۰۲ نیز یک اسکار افتخاری دریافت کرد.

ردفورد در دهه ۷۰ میلادی در فیلم‌های متعددی مانند« گتسبی بزرگ » و «آن‌طور که بودیم» بازی کرد. در سال ۱۹۷۴، حقوق فیلم «همه مردان رئیس‌جمهور» را خرید که درباره رسوایی واترگیت بود. این فیلم سال ۱۹۷۶ اکران شد و موفقیت بزرگی به دست آورد.

در سال ۱۹۸۰، ردفورد اولین فیلم خود را به نام «مردم معمولی» کارگردانی کرد که برای آن تنها اسکارش را به دست آورد.

آقای ردفورد سال ۲۰۱۸ گفت که فیلم پیرمرد و تفنگ آخرین حضور او روی پرده خواهد بود.

در آوریل ۲۰۱۴، مجله تایم از ردفورد را به عنوان یکی از ۱۰۰ چهره «تأثیرگذار» دنیا انتخاب کرد. او همچنین در سال ۲۰۱۶موفق به دریافت مدال آزادی از باراک اوباما، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، شد.