داستان مردی که سهام اپل را همان ابتدا با ۸۰۰ دلار واگذار کرد

سهام ۱۰‌ درصدی اپل زمانی در اختیار رونالد وین (سومین هم‌بنیان‌گذار کمترشناخته‌شده‌ی شرکت)، بود؛ اما او تنها ۱۲ روز پس‌ از آغاز فعالیت اپل در سال ۱۹۷۶ از شرکت جدا شد و سهمش را با ۸۰۰ دلار واگذار کرد.

به گزارش « تجارت آسیا» در روایت‌های رایج، استیو جابز و استیو وازنیک به‌عنوان دو نابغه‌ی ترک‌تحصیل‌کرده شناخته می‌شوند که اپل را بنیان گذاشتند؛ با این حال، در روزهای آغازین، شریک سومی حضور داشت که نقش مهمی در شکل‌گیری کسب‌وکار اپل ایفا کرد.

در یکم آوریل ۱۹۷۶ (۱۲ فروردین ۱۳۵۵) جابز و وازنیک از وین، مهندس باسابقه در آتاری، دعوت کردند که به کسب‌وکار نوپای آن‌ها بپیوندد. توافق‌نامه‌ی مشارکت پس‌ از دو ساعت گفت‌وگو امضا شد؛ جابز و وازنیک هرکدام ۴۵‌ درصد سهم دریافت کردند و سهم وین ۱۰‌ درصد تعیین شد. حضور او تا حدی به‌عنوان میانجی در صورت اختلاف میان دو شریک جوان‌تر در نظر گرفته شده بود.

وین که آن زمان در دهه‌ی چهل زندگی قرار داشت و خود را «بزرگ‌سال جمع» توصیف می‌کرد، تعادل لازم میان دو استیو را برقرار می‌کرد. برخی منابع می‌گویند «او صدای عقلانیت میان شور و هیجان جوانانه‌ی دو هم‌بنیان‌گذار بود و در مسائل حقوقی و تجاری نگرش ارزشمندی ارائه می‌داد.»

گفته می‌شود وین نخستین قرارداد اپل را نوشت؛ قراردادی که وظایف هر هم‌بنیان‌گذار را مشخص می‌کرد: مسئولیت مهندسی برق با وازنیک بود، بازاریابی بر عهده‌ی جابز قرار داشت و وین مدیریت مهندسی مکانیک و مستندسازی را بر عهده گرفت.

کمتر از دو هفته بعد، وین تصمیم سرنوشت‌ساز و مهلک خود را گرفت؛ از اپل جدا شد و سهم ۱۰‌ درصدی را با ۸۰۰ دلار فروخت و بعدها با دریافت ۱۵۰۰ دلار از هر ادعای احتمالی آینده درباره‌ی شرکت صرف‌نظر کرد. مجله‌ی فورچون این تصمیم را «یکی از بزرگ‌ترین فرصت‌های ازدست‌رفته‌ی مالی تاریخ» توصیف کرد. ارزش همان ۱۰‌ درصد امروز نزدیک‌به ۳۰۰ میلیارد دلار است.

او به جابز و وازنیک گفت که همچنان مایل به کمک است؛ اما نمی‌تواند عضو شرکت باقی بماند. از میراث‌های ماندگارش طراحی اولین نشان اپل بود: تصویری مرکب از ایزاک نیوتن که زیر درخت نشسته و سیبی بالای سرش قرار دارد. وین اثر را امضا کرده بود؛ اما جابز امضا را حذف کرد تا هیچ پیوندی با او باقی نماند.

با وجود نقدها در سال‌های بعد، وین معتقد بود تصمیمش در آن زمان درست بوده است. او در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی در سال ۲۰۱۶ گفت که این تصمیم بر پایه‌ی «منطق» گرفته شد: «احساس می‌کردم اپل موفق می‌شود؛ اما مسیر رسیدن به این موفقیت بدون فراز و نشیب نخواهد بود.»

وین افزون‌بر خطرات مالی، نگرانی‌های دیگری هم داشت. او باور داشت که موفقیت اپل مسیر پیشرفت جابز و وازنیک را هموار می‌کند؛ اما خودش «در سایه‌ی غول‌ها» قرار می‌گرفت و هرگز فرصت اجرای پروژه‌ای مستقل پیدا نمی‌کرد.

وین که اکنون ۹۱ سال دارد گفت: «اگر در اپل می‌ماندم احتمالاً ثروتمندترین آدمِ گورستان می‌شدم. ۲۰ سال آینده را در بخش مستندسازی، میان کاغذها می‌گذراندم و آن آینده‌ای نبود که برای خودم می‌دیدم.»

او می‌گوید «هرگز کوچک‌ترین حسرتی» ندارد: «بهترین تصمیم را با اطلاعات همان زمان گرفتم. سهمم آن‌قدر بزرگ نبود که احساس کنم حقی از من ضایع شده است.»

او این روزها برای تأمین هزینه‌های زندگی بخشی از ملکش را اجاره می‌دهد و با چک ماهانه‌ی بازنشستگی‌اش روزگار می‌گذراند: «هیچ‌وقت ثروتمند نبودم، اما هیچ‌وقت گرسنه هم نماندم.»